Κάθε περιοχή της Ελλάδας, έχει τις δικές της παραδόσεις, ήθη και έθιμα, που περνούν από γενιά σε γενιά. Η κυρία Χρύσα Ραξιώνη, Ιστορικός και Πρόεδρος του Χορευτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Αβδηριτών, σε μια ακόμη καταγραφή της από μαρτυρίες κατοίκων των Αβδήρων, μας περιγράφει με τον πιο όμορφο και νοσταλγικό τρόπο, ένα έθιμο των νέων, αρκετά χρόνια πριν στα Άβδηρα, την ημέρα της 25ης Μαρτίου.
«Ένα επίσης πολύ παλιό έθιμο που κατέγραψα από τις μαρτυρίες των κατοίκων των Αβδήρων.
Μετά την εκκλησία και την παρέλαση που γινόταν στο χωριό για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου και τον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μεγάλες παρέες νέων, αγόρια και κορίτσια πήγαιναν όλοι μαζί σε μια τοποθεσία στην εξοχή, έσκαβαν και οριοθετούσαν το μέρος τους με πέτρες ,σαν σπιτάκι και μέσα σε αυτό τοποθετούσαν τα πράγματα που έπαιρναν μαζί τους, σκεύη, φαγητά κτλ.
Άναβαν φωτιά και μαγείρευαν και στη συνέχεια έστρωναν κάτω και έτρωγαν όλοι μαζί. Η τοποθεσία που πήγαιναν έπρεπε να συνδυάζει πράσινο και να είναι πλαγιά, να έχει κατηφόρα.
Τέτοια μέρη ήταν η τραγασιά και η πλαγιά του Αγίου Αθανασίου ( κυρίως για τους Τσακαλ Μαχαλιώτες). Αφού, λοιπόν, τελείωναν το γεύμα τους, τα φαγούδια, όπως το έλεγαν, έπαιζαν ένα παιχνίδι.
Ξάπλωναν κάτω και ξεκινώντας από το ψηλότερο σημείο της πλαγιάς κουρκουλιόταν με φόρα προς τα κάτω και φώναζαν γελώντας ” Κουρκουλίστρα Βαγγελίστρα!” Νικητής όποιος έφτανε πρώτος στο τέλος της πλαγιάς».
Χρύσα Ραξιώνη Ιστορικός
