Όπως κάθε χρόνο , έτσι και φέτος ο Σύλλογος Ποντίων Ξάνθης τίμησε την επέτειο της Γενοκτονίας των 353.000 θυμάτων των Ελλήνων του Πόντου. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι έδωσαν το παρόν στο τρισάγιο που τελέσθηκε το απόγευμα της Πέμπτης στο Μνημείο Προσφυγικού Ελληνισμού, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος.
Αμέσως μετά, στις 8 μμ, παρουσιάστηκε το μουσικό δρώμενο με τίτλο «Πόντος, αντίσταση στη Λήθη», με την συμμετοχή των :
– Φίλιππος Τσαουσέλης και Δημήτρης Χαϊτίδης (Αφήγηση)
– Πόλυς Ευφραιμίδης και Αναστάσιος Πετρόπουλος (Λύρα – Τραγούδι)
– Αναστάσιος Δασκαλόπουλος (Λαούτο)
– Νίκος Τσεπίδης (Νταούλι)
– Σπύρος Ρόιδος (Ηχητική κάλυψη και Φωτισμός)
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Μητροπολίτης Ξάνθης , εκπρόσωπος του Δ.ΣΣ, εκπρόσωπος του Λιμενάρχη, ο Δήμαρχος Ξάνθης , ο Περιφερειάρχης καθώς και εκπρόσωποι Συλλόγων.
Στην ομιλία του ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Ν. Ξάνθης κ. Γιώργος Χαραλαμπίδης τόνισε πως είναι χρέος όλων να φροντίσουμε να μην ξεχαστεί η θυσία των ανθρώπων εκείνων, των προγόνων μας , που ξεριζώθηκαν βίαια από τα σπίτια τους και χάθηκαν τόσο άδικα.
«Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σε όλους και Χριστός Ανέστη. Σήμερα 19 Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, βρισκόμαστε εδώ, για να τιμήσουμε την επέτειο της γενοκτονίας των προγόνων μας, την επέτειο της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η 19η Μαΐου καθιερώθηκε από το 1994 από τη Βουλή των Ελλήνων, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στην ιστορία, φτάνουμε στο 1908, οπότε και γίνεται η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους. Η ημερομηνία αυτή, ήταν η απαρχή των μαύρων γεγονότων που ακολούθησαν και σημάδεψαν για πάντα τις σελίδες της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού. Διωγμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, μέσα από εξαντλητικές πορείες θανάτου, αντιμετωπίζοντας βιαιότητες και λεηλασίες,οι Έλληνες του Πόντου βίωσαν μαρτυρικές στιγμές, που ξεπερνούν ακόμα και την πιο μεγάλη φαντασία. Στόχος? Ο απόλυτος αφανισμός κάθε ποντιακού στοιχείου. Ολοκληρωτικά. Μετά την γενοκτονία των Αρμενίων, το 1915,η ελίτ των Νεότουρκων, οργανώνει με συστηματικό τρόπο την εξαφάνιση ενός ακόμα πληθυσμού, αυτού των Ποντίων. Ελληνικές πόλεις και χωριά , με ιστορία και πολιτισμό 27 και πλέον αιώνων, βρίσκονται αντιμέτωπα με το μένος και την μανία των Τούρκων. Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και μπαίνει σε εφαρμογή η σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Για την επικράτηση του κεμαλισμού χρησιμοποιήθηκαν στρατιωτικά, πολιτικά και «θεσμικά» μέσα. Τα δικαστήρια της ανεξαρτησίας της Αμάσειας, ήταν ένα «θεσμικό μέσο». Με συνοπτικές διαδικασίες δολοφονούνται η θρησκευτική, πολιτική και πνευματική ηγεσία της Αμισού και της Πάφρας. Αμέτρητα τα στοιχεία που καταδεικνύουν τα εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. «Πήραν μόνο λίγα ρούχα, τις εικόνες των Αγίων και τις μνήμες τους και ξεκίνησαν για ένα ταξίδι χωρίς προορισμό. «Ντο θα είνουμε σ’, θα καίγουμες», μοιρολογούσαν οι γυναίκες τραβώντας τα μαλλιά τους, στις τραγικές εικόνες που ζούσαν. Οι Παναγίες του Πόντου με την τυράννια και τον πόνο της ρίζας, λες και δεν ήταν καμένες από την τραγική δυστυχία και τα νεκρά μωρά τους. Οι μαρτυρίες χιλιάδες, οι αφηγήσεις περνούν από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά. Κι όσο ακούμε, τόσο μένουμε αποσβολωμένοι μπροστά στις φρικαλεότητες, όσο μαθαίνουμε τόσο πονάμε για τον άδικο χαμό αυτών των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ποντιακή οικογένεια, που να μη θρηνεί νεκρούς στον μακρύ κατάλογο που σημειώθηκε μετά τους διωγμούς. Κι όταν ήρθε το τέλος, οι ελληνικοί πληθυσμοί πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς κραδαίνοντας την ψυχή που τους είχε απομείνει και το όνειρο που είχε σκαλώσει στην σκέψη τους. Αποδεκατισμένες οικογένειες φορτώθηκαν τους μπόγους της θυσίας και μετέτρεψαν τον πόνο τους σε μια καινούργια δημιουργία στην αγκαλιά της μάνας Ελλάδας. Όλοι έχουμε ακούσει, έχουμε διαβάσει, έχουμε γίνει κοινωνοί της ιστορίας των ανθρώπων που τόσο βίαια εκτοπίστηκαν. Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να ακούσει ανατριχιαστικές περιγραφές για τα βάσανα και τις δραματικές μέρες πουέζησαν οι Έλληνες του Πόντου, από τα εγγόνια των προσφύγων. Ανέστησαν τα χωριά. Και κάθε Κυριακή, ξεχνώντας το μόχθο και τα δάκρυα της εβδομάδας, έβαζαν τις φορεσιές της Πατρίδας και πιάνονταν στο χορό. Η λύρα άναβε φωτιές και τα τραγούδια έδιναν και έπαιρναν. Τραγούδια για τον ξεριζωμό, για την αγάπη, το θάνατο, τη ζωή. Νοσταλγικά τραγούδια για την πατρίδα. Γιατί, η πατρίδα είναι ο τόπος εκεί όπου υπάρχουν οι ρίζες σου, εκεί που έχεις τα ακούσματα και τις διηγήσεις των προγόνων σου. Στεκόμαστε σήμερα εδώ, περήφανα, θυμόμαστε και τιμούμε τους νεκρούς μας. Αναβιώνουμε θύμησες, υμνούμε την θυσία τους, ανασύρουμε μνήμες. Στεκόμαστε σήμερα εδώ περήφανα, και μένουμε πιστοί στην υπόσχεση που δώσαμε τότε… ΔΙΚΑΙΩΣΗ… εμείς θα είμαστε η δυνατή και επίμονη φωνή εκείνων…ΔΙΚΑΙΩΣΗ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εκδηλώσεις συνεχίζονται και το Σάββατο 21 Μαΐου, όπου από τις 9:30 το πρωί ως τις 2:00 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί η 6η Εθελοντική Αιμοδοσία Απογόνων Προσφύγων στο Εργατικό Κέντρο Ξάνθης με σύνθημα «Δίνουμε αίμα …για το αίμα που χάθηκε».
Την Κυριακή 22 Μαΐου στις 9:30 το πρωί θα γίνει επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα του Ποντιακού Ελληνισμού στον Ιερό Ναό Της Του Θεού Σοφίας Ξάνθης, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων κλείνει με την κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Προσφυγικού Ελληνισμού στην Πλατεία Ελευθερίας της Ξάνθης στις 10:30 το πρωί της Κυριακής.
